Monar – Światło w Cieniu - Wystawa Rzeszów

Wystawa fotograficzna Roberta Wilczyńskiego pt. „Monar – Światło w Cieniu”

Robert Wilczyński

Fotograf, fotoreporter, członek Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF), mieszka i tworzy w Warszawie. W swojej praktyce artystycznej łączy narzędzia fotografii konceptualnej, dokumentalnej i społecznej, skupiając się na projektach długoterminowych, które zgłębiają złożone aspekty ludzkiej kondycji i historii. Ma na koncie znaczące projekty o wymiarze historycznym i społecznym. Wystawa „Miasto żywych / Miasto umarłych” miała zaszczyt inaugurować obchody 80. rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim w Parlamencie Europejskim w Brukseli (2023). Jest również Stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na lata 2024/2025 (Projekt historyczny – “W Promieniach Dwudziestolecia”). Jego prace były pokazywane na licznych wystawach indywidualnych w Polsce i za granicą (m.in. w Paryżu, Nowym Jorku, Brukseli, Barcelonie) oraz na wielu wystawach zbiorowych. Jest laureatem tegorocznej edycji “Wystaw się w CSW Toruń”. Równolegle do działalności artystycznej, współpracuje z agencjami reklamowymi, wydawnictwami prasowymi oraz instytucjami kultury, w tym z Muzeum Getta Warszawskiego, oraz Muzeum Niepodległości.

„Monar – Światło w Cieniu”

Projekt doceniony przez jury konkursu „Wystaw się w CSW 2025” i zakwalifikowany do finału. W realizacji. Długoterminowy projekt, który realizuję od 2023 roku w Młodzieżowym Ośrodku Leczenia, Terapii i Rehabilitacji „Monar” w Ozorkowie pod Łodzią. Celem mojego projektu jest przełamanie błędnych przekonań na temat terapii prowadzonych w ośrodkach Monar. W latach 2023/2024 wielokrotnie odwiedzałem ośrodek, poznając codzienne życie jego społeczności i budując relacje zarówno z młodymi mieszkańcami, jak i z terapeutami. Pomysł na cykl narodził się podczas mojej wizyty, która całkowicie zmieniła moje wcześniejsze, uproszczone wyobrażenia o Monarze. Obraz, jaki miałem, nie odpowiadał rzeczywistości, którą ujrzałem na miejscu. Ogromne wrażenie zrobiło na mnie codzienne zaangażowanie zarówno terapeutów, jak i młodzieży. Silne emocje, jakie mi towarzyszyły, sprawiły, że zapragnąłem stworzyć projekt, który odda istotę tego miejsca, ukazując trud codziennej pracy i determinację w terapii. Projekt nie jest jedynie dokumentacją codzienności w ośrodku, lecz również próbą ukazania głębokich przemian, jakie zachodzą w młodych ludziach dzięki wsparciu i zaangażowaniu terapeutów. Uchwyciłem intymne, pełne nadziei i energii chwile, które często pozostają niewidoczne dla społeczeństwa. Poprzez swoje prace pragnę skłonić do refleksji nad stereotypami i zachęcić do bardziej empatycznego spojrzenia na osoby zmagające się z uzależnieniami.